ای سمنو

ای زدوران کهن مانده به جا , ای سمنو

گوئیــا خورده   از آب بقا , ای سـمنـو

من نـدانسته ام اول زکجا آمده ای

می روی باز ندانم به کجا , ای سمنو

تخت جمشید و ستونهایش زپا افتادند

تو همان طور بماندی سرپا , ای سمنو

هیچ سالی نشود بی رخ ماهت تحویل

سال نو را تو دهی زیب و صفا , ای سمنو

هفت سین ناقص و تحویل حمل بی ثمر است

گر نباشی تو سر سفره ما , ای سمنو

پدر و مادر من , آدم و حوا , ز ازل

از تو خوردند به عنوان غذا , ای سمنو

بهر اخلاف خود این تحفه به میراث گذاشت

نوح , چون رفت ازین دارفنا , ای سمنو

تویی آن شیره گندم که شد از خوردن تو

بوالبشر رانده ز درگاه خدا , ای سمنو

با وجودی که سیاهی تو , به پایت نرسند

پشمک و نقل و گز و باقلوا , ای سمنو

هر کسی خورد یک انگشت زتو , بر دارد

از سر صدق , ده انگشت دعا , ای سمنو

تا بود عیدی و تحویلی و رسم و روشی

باد این سنت دیرینه بجا , ای سمنو

راد دلشده