آخرين روز

آخرين روز يار محبوب است

دل سركشم چه محجوب است

آخرين بار بينمش در بر خويش

دلم افسرده شد ز غم پر ريش

درد با من دل شكسته همزاد است

بازهم عشق چون فسانه  بر باد است

شده ام دل شكسته و خسته

ديده  و جان براه او بسته

دگر از رويش نشان نخواهم ديد

دگر از بويش جوان نخواهم شد

دل وامانده ام به زنجير است

چه كنم دست سرنوشت اين است

روزي آمد و روزي ميرود  به راه خودش

من ميمانم و تنهايي و خاطرات خوشش

روزي از راه آمد با نويد بهار

روزي از كنارم رود با غم پاييز

روزي آمد شكوفه در دستش

مژدة عشق جاوداني داد

خنده هاي شاد و مستانه اش

به اميدم شميم كامراني داد

روزي آيد با نگاه خسته وسرد

بر لبانش تبسمي نشسته ز درد

واژة  وداع  را هديه كند

آخرين ديدار را هديه كند

من ديوانه دل به زنجيرم

من اسير فسانه هاي ديرينم

باورم عشق ليلي و مجنون

باورم ناله هاي فرهاد است

باورم عشق هاي بي اميد

باورم گريه و فغان وفرياد است

ديگر از خنده هايش نشاني نيست

از نگاه خيره و گرمش نشاني نيست

باز من و بيكسي وتنهايي

باز من و انتظار طولاني

باز هم ترانه بر باد است

باز هم گريز و فرياد است

باز من ماندم و جدايي و درد

آه و ناله و اشك هاي جاري  سرد

باز من ماندم و گل يادش

زخمه هاي نشسته بر بادش

باز من ماندم و نسيم سحر

چشم اميد بسته به  پايان سحر

ياز من ماندم و اميد بهار

آرزوي ديدار دوبارة يار

و غمي ديگر اضافه بر غمها

و شبي ديگر اضافه بر شبها

راد دلشده

زمستان 1389